Το ερευνητικό έργο αποσκοπεί στη συστηματική τεκμηρίωση και την κριτική μελέτη των δεκαπέντε κρατικών Πανελλήνιων Καλλιτεχνικών Εκθέσεων, οι οποίες οργανώθηκαν την περίοδο 1938-1987 και αποτελούν τον σημαντικότερο εκθεσιακό θεσμό στην Ελλάδα στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η μελέτη αυτή, βασισμένη σε εκτενή έρευνα σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές έργων τέχνης, καθώς και σε αποδελτίωση του καθημερινού και περιοδικού τύπου θα μας δώσει ουσιαστικές πληροφορίες για α) την ίδια την εικαστική παραγωγή στην Ελλάδα (λ.χ. τις δεσπόζουσες καλλιτεχνικές τάσεις), β) την κρατική παρέμβαση στον χώρο των τεχνών, γ) τις τάσεις στην αγορά της τέχνης, και δ) τον λόγο περί τέχνης που αναπτύχθηκε με αφορμή τις εκθέσεις και ο οποίος καθόρισε τον κυρίαρχο αισθητικό κανόνα, προωθώντας συστηματικά συγκεκριμένα καλλιτεχνικά πρότυπα και επηρεάζοντας άμεσα τόσο τις αντιλήψεις του φιλότεχνου κοινού, όσο και την πορεία της εικαστικής παραγωγής στην Ελλάδα.
Το πρόγραμμα θα διερευνήσει την πολύπλευρη σχέση της Ρωσίας με τα Βαλκάνια και ευρύτερα με την Ανατολική Μεσόγειο, μέσα από τη μελέτη της διάδοσης και της υποδοχής των αντικειμένων ρωσικής θρησκευτικής τέχνης. Με καινοτόμα θεωρητικά εργαλεία (πολιτισμική μεταφορά, μελέτη του οπτικού πολιτισμού) και με διεπιστημονική και συγκριτική μεθοδολογική προσέγγιση (ιστορία της τέχνης, ιστορία, φιλολογική μελέτη κειμένων και επιγραφικών πηγών, κοινωνική ανθρωπολογία, μουσειολογία, συντήρηση και ανάλυση των έργων με σύγχρονες τεχνολογίες) το RICONTRANS θα διερευνήσει τις ποικίλες αισθητικές, ιδεολογικοπολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές διαστάσεις της μεταφοράς και της υποδοχής της ρωσικής θρησκευτικής τέχνης στον χώρο της Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης. Η ερευνητική ομάδα περιλαμβάνει επιστήμονες, μεταδιδακτορικούς ερευνητές, υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς φοιτητές από ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Στόχος του προγράμματος είναι η συστηματική μελέτη, συγκέντρωση και καταγραφή της καλλιτεχνικής και φωτογραφικής παραγωγής με θέμα το ελληνικό φυσικό τοπίο από τον 18ο ως τον 20ο αιώνα.
Το ερευνητικό πρόγραμμα αποτελεί συνέχεια του προγράμματος «Έλληνες καλλιτέχνες στη Δύση (15ος–18ος αι.)». Διερευνάται η δράση Ελλήνων καλλιτεχνών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες πόλεις της ιταλικής χερσονήσου και συμμετείχαν ενεργά στο εκεί καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, δίχως να διακόψουν τις επαφές τους και με την Ελλάδα.
Το ερευνητικό πρόγραμμα έχει ως στόχο την όσο το δυνατόν πληρέστερη συγκέντρωση σε βάση δεδομένων της αρθρογραφίας των σημαντικότερων Ελλήνων τεχνοκριτών του 20ου αιώνα. Αποσκοπεί στη δημιουργία ενός αρχείου που θα παρέχει στον μελετητή, μέσα από ένα πολλαπλό και ευέλικτο σύστημα αναζήτησης, όχι μόνον μια βιβλιογραφικού τύπου καταγραφή του υλικού, αλλά και τα ίδια τα τεχνοκριτικά κείμενα-σε μορφή ψηφιοποιημένης αναπαραγωγής-ώστε να είναι άμεσα δυνατή η ανάγνωσή τους, καθώς και ένα αρχείο όλων των αναπαραγωγών έργων τέχνης-επίσης σε ψηφιοποιημένη μορφή-που είχαν δημοσιευτεί μαζί τους.
Στόχος του προγράμματος είναι να μελετηθεί είναι ο 18ος αιώνας, όταν αφενός επιχειρείται η εισαγωγή δυτικών τεχνοτροπιών στη ζωγραφική και αφετέρου οι νεωτερισμοί στην καλλιτεχνική πράξη οδηγούν σε προσπάθειες θεωρητικής θεμελίωσης της με τη μετάφραση και τη διασκευή ξένων πραγματειών περί τέχνης.
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι να χαρτογραφήσει το πεδίο διάδοσης εικόνων ρωσικής προέλευσης εντοπίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα αντικείμενα που βρίσκονται διεσπαρμένες σε μουσεία, εκκλησιαστικές και μοναστηριακές συλλογές, και να συγκεντρώσει βιβλιογραφικές και αρχειακές μαρτυρίες για αυτές τις εικόνες.
Το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη διοργάνωσαν την έκθεση «Θρησκευτική τέχνη: από την Ρωσία στην Ελλάδα (16ος-19ος αιώνας)». Το σκεπτικό της έκθεσης βασίζεται στη μελέτη των ρωσικών εικόνων στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος που υλοποιήθηκε στο ΙΜΣ-ΙΤΕ тην περίοδο 2012-2015.
Στόχος του προγράμματος είναι η γνώση του έργου «Ελλήνων καλλιτεχνών», μέσα από τη συγκέντρωση βιογραφικών στοιχείων, τον εντοπισμό και τη τεκμηρίωση των έργων τους, της εξέτασης της ποιότητας της παραγωγής τους όπως και της ταυτότητας των παραγγελιοδοτών τους και του βαθμού ενσωμάτωσής τους στο νέο πολιτιστικό περιβάλλον. Ως έναν βαθμό το πρόγραμμα αυτό λειτουργεί συμπληρωματικά με το ερευνητικό πρόγραμμα για τη «Δυτική Τέχνη στην Κρήτη» του Ινστιτούτου, στο οποίο καταγράφονται και μελετώνται τα έργα της δυτικής καλλιτεχνικής παραγωγής στο νησί της Κρήτης. Ως συνέχεια του προγράμματος, ερευνώνται επίσης οι περιπτώσεις των ελλήνων καλλιτεχνών που σπούδασαν σε Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Ιταλίας κατά τον 19ο αιώνα.
Αντικείμενο του προγράμματος είναι η μελέτη της τέχνης στην Κρήτη κατά την εποχή της βενετικής κυριαρχίας (13ος-17ος αιώνας).
Στόχος του προγράμματος είναι να μελετηθούν συστηματικά και σφαιρικά οι καλλιτεχνικές και ευρύτερα πολιτιστικές σχέσεις και ανταλλαγές Ελλάδας-Γαλλίας μεταξύ 1919-1939.
Στόχος του προγράμματος είναι να μελετηθεί ο 19ος αιώνας όταν μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους έχει θεσμοθετηθεί η μεταφορά δυτικών καλλιτεχνικών προτύπων. Θα αναδειχθεί η πλούσια θεωρητική συζήτηση στις εικαστικές τέχνες από έλληνες καλλιτέχνες και διανοούμενους που ζουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και η οποία παραμένει εν πολλοίς άγνωστη.